YAŞAM ATÖLYESİ 🌿

 Son zamanlarda çokça sorguladığım bir konu, samimiyet! kimde var kimde yok gerçi somut bir şey değil ama insanlarla iletişim kura kura artık hızlı bir şekilde duygu düzeyinde geçen bir şey oldu. İşin garip tarafı artık samimi insanların da samimiyetini sorguluyorum. Sırf travma yaşatan samimiyetsiz insanlar yüzüne güzel insanların da bu noktada sorgulamasını yapmak bazen vicdani rahatsızlık hissettirmiyor değil. Bazı anlarda en yakınımdaki insanların hatta ailemin bile bana karşı samimiyetini sorguladığım zamanlar oluyor. Acaba diyorum bir çıkar için mi bu insanlar yanımda acaba benden bir şey bekliyorlar mı vs. düşünmeden edemiyorum ama sonrasında kendi kendime bu düşünceyi daha olumlu ve sağlıklı bir düşünceye dönüştürmeye çalışıyorum. Ah bu düşünceler gerçekten akılcı olmayanı bazen yiyip bitiriyor insanı. Hele ki çok düşünen biriyseniz. Ben öyleyim çok düşünürüm her şeyi çok düşünürüm. Eskiden de böyleydim ama bir ara ne güzel bırakmıştım fakat son iki aydır çok fazla düşünüyorum

 Son zamanlarda çok fazla düşündüğüm konulardan biri. Her şeye nasıl yetişeceğim ya da nasıl yetişebilirim. Ne kadar düşünsem de işin içinden çok fazla çıkamıyorum.  Kpss, okul dersleri, hayat koşturması, staj, okumalar, danışma vs vs. o kadar çok şey var ki bunları yapacak enerjim hiç yok. Birini yapsam biri darılıyor hiçbirini yapmasam ben sıkılıyorum. yemin edebilirim sadece sıkıldığım için bir şeyler yapıyorum. Sadece odak noktam diğerlerine nazaran kpss çalışmaya yönelik o da yeterli düzeyde mi hiç emin değilim.  Bazen hiçbir şey yapmak istemiyorum hatta çoğu zaman öyleyim son dönemlerde. Nedenini gerçekten bilmiyorum. Aslında biliyor gibiyim ama bilmiyorum:)  birde kendimde bir şey keşfetmek üzereyim sanırım bende hiperaktivite var. Ders çalışırken ellerim ayaklarım Max 3-5 dakika sonra oynamaya başlıyor sdfghj bu durumda aklıma başka bir şey gelmedi ve kendime teşhis koydum sıfır araç gereçle gerçi gözlem de bir araç neyse. Onun dışında kitap okumayı çok seviyorum ama asla şu dö

 Ne kadar güzel bir ifade öyle değil mi? KOŞULSUZ KABUL VE KOŞULSUZ SAYGI... Az kelimeler ama ne çok şey anlatıp hissettiriyor insana.  Burda teorik terimlere hiç girmeyeceğim eskiden olsa teoriğin teoriğine girer öğretmen gibi açıklardım bir şeyleri ama kelimeler çok açık ve net aslında.  Şu dönemde bu dönemde değil her dönemde insanlarda olması gereken en önemli nitelikler. Ki bencesi sencesi yok böyle bir durumun meli malısı var. İnsan yargılanmadığı, eleştirilere zalimce maruz kalmadığı, onu anlayan, dinleyen, destek olan, yanında olunca kendisi olabildiği, aklında şüphelerin olmadığı kimselere ihtiyaç duyuyor. Kim duymaz ki? Dün en yakınım diye nitelendirdiğim 2 yakın arkadaşım tarafından resmen içlerinde beni kabullenmediklerini ya da kabullenirken zorlandığını söyledikleri ifadelere maruz kaldım. HAYATIMIN EN KÖTÜ DÖNEMİNDEYİM her anlamda. Böyle zamanlarda insan daha çok yanında olacak birini arıyor ama onlar bu noktada beni itmek için konuştular ve inanın o kadar bağlıydık ki b

Selamlar, bilmiyorum ne kadar oldu ama uzun bir ara olduğunun farkındayım. Canım o kadar sıkıldı ki biraz sohbet etmeye ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. Şimdi sizlerden istediğim şu aslında ki GERÇEK ANLAMDA İSTİYORUM BUNU. Ben kendimden biraz bahsedeceğim, neler yapıyorum ya da yaptım, nasıl hissediyorum, ne düşünüyorum, kendime göre kirli çamaşırlarımla beraber :) ki işin bence en keyifli yanı da bu olcak biraz malzemeli olsun, kendimi anlatacağım. Sizler de yorumlara kendinizle ilgili şeylerden kısa ya da uzun fark etmez bahsedeceksiniz ya da etseniz çok daha iyi olur. İsterseniz bir derdinizi anlatın isterseniz soru sorun ne geliyorsa içinizden. Hazırsak ben kendim başlıyorum.                                               ilk olarak neler düşünüyorum. Açıkçası düşündüğüm çok şey var ya. Hangi birinden başlasam bilemiyorum. Ama ilk olarak biraz eğitimden gireyim.  Şu ara tamamen staj konusuna takığım. Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik 4. sınıf öğrencisiyim ve haliyle staj yapmam ge

  Gönül  SELAM :) Bugün geçenlerde izlemiş olduğum Gönül filmi hakkında konuşmaya geldim. Başrollerinde Erkan Koçak Köstendil, Hazar Egüçlü, Şevval Sam gibi birçok usta ve ünlü ismin yer aldığı film izlemiş olduğum en garip duyguları hissettiren filmlerden biriydi. Duygumu film esnasında ve sonrasında olsun anlamlandırmaya çok çalıştım ama yine de yeterli olmadı. Hatta arkadaşımla beraber izlediğimiz için onunla da filmden sonra bir tartışma yaptık fakat sadece duygularımın biraz tuhaf olduğunu ifade edebildim.  Film böyle bozkIr yaşamını anlatan bir film. Muhtemelen doğu illerinden birinde geçen bir film. Konusundan bahsedeyim hemen. Başrolde bir kızımız var. Bu kızın akıl sağlığı çok yerinde değil ve ailesi bunu evlendirmek istiyor fakat kız hiçbir şey anlamadığı için bu evliliğe karşı koyamıyor çünkü izlerken göreceksiniz ki küçük bir çocuk gibi aslında. :( (Her ne kadar genç yetişkin bir kız olsa da) Fakat evleneceği gün düğününde başka bir adama karşı bir şeyler hissediyor tabii

Selam. Gece Yarısı Kütüphanesi  Bir kitap yorumu ile yine burdayım. Sanırım burası benim kafayı dağıttığım ya da topladığım, içimi döktüğüm, canımın istediğinde doğaçlama uğradığım bir yer oldu artık. Eskisi gibi düzenli yazılar girmek haliyle benim için yorucu ve zor. Gerek yazı konusu gerek sosyal yaşam gerekse eğitim hayatı bazen de tembelliğimden burayı dopdolu bir şekilde kullanmak ne yazık ki benim için çok zor ama işin şu tarafından da bakıyorum en azından hiç yazmamamdan daha iyidir diye. Hem girip blog yazıları hala okuyorum, yazılarımın okunma oranına hala bakıyorum sadece yazı yazmaya çok vaktim olmuyor. Neyse çok fazla konuştum ben yine bugün kü konumuza geçelim. Kitabımız "Gece Yarısı Kütüphanesi" . Bu kitabı neredeyse bir yıldır falan okumak istiyordum. Geçen haftalarda okudum ve bitirdim. Beklentim inanılmaz yüksekti ki kitap bu beklentimi fazlasıyla karşıladı.  Kitabımızın ana karakteri Nora Seed. Nora son derece melankolik, yalnız olduğunu düşünen ve yaşamın

 Herkese merhaba. Yeniden hoş geldiniz ya da ilk defa blog yayınımı okuyan varsa sizler de hoş geldiniz. Bugün tükenmişlik sendromundan bahsedeceğim.  Hepimizin zaman zaman içinde hakim olan psikolojik durumlardan birisi tükenmişlik sendromu. Adının hakkını veren bir duygu diyebilirim. Zaman zaman kendimizi yetersiz hissettiğimiz, amacımızın bu dünya üzerinde ne olduğunu sorguladığımız, yaşamın temposundan ya da apır ilerlemesinden yorulduğumuz, varoluşsal sancılar çektiğimiz, başarısız hissettiğimiz, kendimize ve insanlara karşı yetemediğimiz, ne kadar çabalasak da kendimizi bir türlü nirvanada  hissetmediğimiz ve tüm bunlar yaşanırken çevrsel faktörlerin de etkisiyle dış yaşama olan verimliliğin azamalması gibi birçok durumdan ötürü kendimizi tükenmiş hissedebiliyoruz. Bu yazıda sizlere şunları yapmalısınız ya da bunları yapmamalısınız gibisinden nutuklar çekmeyeceğim. Böyle bir duyguya her insan gibi bazen ben de girebiliyorum ve ben bu durumda ne yapıyorum kısaca bunlardan bahsedec

  Kalp Çarpıntısı 💛 Herkese selam! Uzun bir aradan sonra yeni bir yazıyla geldim. Buralarda yoktum ve yokluğunu hissettim mi başlarda çok kez ama sonradan insanoğlu bu her şeye alıştığı gibi buna da alışıyor sanırım. Dile kolay en son ki yazımı 8-9 ay önce falan paylaşmışım. Niye bu kadar uzun bir süre nadasa bıraktım sanırım kitap sayfasıyla ilgilendiğim için. Galiba benim bir işten verim alabilmem için sadece ona yoğunlaşmam lazımmış birden fazla şeyi bir arada rahat ve etkin kullanamıyorum onu da görmüş oldum. Bakın bundan da kendimi tanımış ve bir şey çıkarmış oldum. :))) Neyse biraz hal hatır sorarak başlayayım. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Ben iyiyim ya da iyi olmaya çalışıyorum diyeyim. Ama genele vurursam ortalama. :)  Bugün konumuz kitaplarla ilgili. Uzun zaman önce daha doğrusu bundan birkaç ay önce Türkiye'de Yabancı Yayınlarından "Kalp Çarpıntısı" isimli bir çizgi roman, kitap ve serisi çıkmaya başladı. Belki görmüş ya da duymuşsunuzdur. Bu olayın üstünde

 Herkese merhaba. Yine çok ama çok güzel bir kitap yorumu ile geldim. O zaman hemen yoruma geçelim.  "Hayat, dokuma tezgahı gibi basit bir şey değil. Dokunduğun şeyi bir çekişte sökemiyorsun." #alıntı   Kitaba Puanım:  ☀️10/10☀️ Kitap Hakkındaki Yorumum Ben Kirke Herkese merhaba. Uzun zamandır okuyor olduğum Ben Kirke kitabının yorumuyla geldim. Ben Kirke kitabı o kadar ama o kadar güzel bir kitaptı ki hem hiç bitmesin hem de hemen bitsin de olayları daha hızlı öğreneyim dediğim muhteşem ötesi bir kitaptı. 🖤 Kirke, doğduktan sonra dış görünüşünden ötürü ailesinin sevmediği bir kız çocuğu. Ne kardeşleri ne de anne ve babası Kirkeden çok fazla hoşlanmamaktadır. Kendisi çok güçlü ve özel yetenekleri olan bir ailenin kızıdır. Kirke'nin zorlu yaşam mücadelesi başta ailesi ile başlamış ve çevresiyle bu mücadele daha da üst boyutlara ulaşmıştır. Fakat kendisi bu durumu kabul etmiş ve bu şekilde yaşamayı öğrenmiştir. Zamanla bu duruma daha da alışır hale gelmiştir. Daha sonrasın