Düşünüyorum da neden bazen bizler bir girdabın içinde sürekli dolanıp duruyoruz. Neden bizlere iyi gelmeyen şeylerle yaşamaya diretiyoruz kendimizi. Kazancımız ne belki de bunca kayıp varken... Batmak üzere veya batan bir gemideyiz. Gemi suların sığlarına doğru gidiyor ama sırf o gemide yaşadık, anılarımız var ve emek verdik diye gemiyi bırakamıyoruz. Oysa ki gemi battı ve sen içinde batanla birlikte onu bırakman gerektiğinin farkında olarak ayrılmıyorsun ondan. Evet konunun gemiyle ve batmasıyla bir alakası yok. Konu sensin konu benim. Konu bizim vazgeçmediklerimiz, alışkanlıklarımız, kendimizi belki de hiçe sayarak önümüze koyduklarımız ve kaybolduklarımız. Kendimden yola çıkarakta bu yazıda kısaca buna değinmek istiyorum. Çok seviyorum, çok değer veriyorum ve evet çok EMEK verdim. ama sonuç bana iyi gelmiyor ve başka bir sonuç bırakamıyorum. Farkında mısın iki türlüsü de sadece bana zarar veriyor. Acı olan da bu farkında olmak. Bazen farkında olmak olan şeyden daha ...
Son zamanlarda çokça sorguladığım bir konu, samimiyet! kimde var kimde yok gerçi somut bir şey değil ama insanlarla iletişim kura kura artık hızlı bir şekilde duygu düzeyinde geçen bir şey oldu.
İşin garip tarafı artık samimi insanların da samimiyetini sorguluyorum. Sırf travma yaşatan samimiyetsiz insanlar yüzüne güzel insanların da bu noktada sorgulamasını yapmak bazen vicdani rahatsızlık hissettirmiyor değil.
Bazı anlarda en yakınımdaki insanların hatta ailemin bile bana karşı samimiyetini sorguladığım zamanlar oluyor. Acaba diyorum bir çıkar için mi bu insanlar yanımda acaba benden bir şey bekliyorlar mı vs. düşünmeden edemiyorum ama sonrasında kendi kendime bu düşünceyi daha olumlu ve sağlıklı bir düşünceye dönüştürmeye çalışıyorum.
Ah bu düşünceler gerçekten akılcı olmayanı bazen yiyip bitiriyor insanı. Hele ki çok düşünen biriyseniz. Ben öyleyim çok düşünürüm her şeyi çok düşünürüm. Eskiden de böyleydim ama bir ara ne güzel bırakmıştım fakat son iki aydır çok fazla düşünüyorum ama bu her konuda olmaktan ziyade bazı konularda düşünürüm. Her şeyi düşünürdüm dediğim şey ise bazı konularda her şeyi düşünüyorum.
Çok zorladığı zamanlar oluyor. Bazen uyutmadığı, yemek yedirmediği, insanlarla iletişimi kesmesi gibi hiç istemediğim hem fizyolojik, hem psikolojik hem de sosyal anlamda olumsuz etkiliyor. Bu kadar abartılacak ne var demeyin ki bence beni aynı durumu yaşayanlar anlayacaktır. Hatta empati yapan herkes anlayacaktır diye düşünüyorum.
Hayatımda samimiymiş gibi davranıp samimiyetsiz çok insan oldu, son zamanlarda bile oldu bilmiyorum belki hala vardır ama umarım benim görmediklerim bir şekilde bana zarar vermeden anlar ve uzaklaştırırım ya da benden uzaklaşır çünkü anladıklarımı ben uzaklaştırdım ve kendime yaptığım en büyük iyiliklerden biri oldu. CANIM KENDİM GURUR DUYUYORUM KENDİMLE.
Buradan da söyleyeyim hazır konumuz samimiyetken. Samimiyetsiz insanlar umarım hayatınız boyunca yalnız kalırsınız kendi samimiyetsizliğinizi aynada bakıp kendinize gösterirsiniz çünkü hak ediyorsunuz.
Bu arada bu kavram nasıl algıladığınızla alakalı da bir durum. Örneğin kimine göre bazı insanlar her konuda samimiyetsizdir ve öyle nitelendirilir kimine göre bir ya da birden fazla konuda samimiyetsiz olunca samimiyetsiz etiketi konulur. Benim için insanlık, vicdan, merhamet, sevgi, saygı ve sadakat gibi hümanist konularda gram samimiyet hissetmezsem o insan benim için samimiyetsizdir. bazı insanlar var ama çok güzel oynuyor hiç belli etmiyor bazen bir hafta bazen bir sene bazen 10 sene sonra anlıyorsunuz ama bu sizinle ilgili bir şey değil kaşı tarafın bunu ne kadar iyi oynadığıyla alakalı bir durum o yüzden kendinizi suçlama gibi bir hatanın içine düşmeyin. Ben üzülüyorum ama asla bu konularda kendimi suçlamıyorum. Neyse canınız cehenneme.
Yaşadığım olumsuz olayları duygu ve düşünce şeklinde detay vermeden burada bu şekilde ifade edince çok rahatlıyorum. İnanın ki paylaştığım yazıyı 20 kişi okuyunca bile beni dinlemek isteyen 20 arkadaşım varmış gibi hissediyorum. Düşünsenize etrafında 20 insan var ve sizi dinliyor aslında az gibi görünse de ne kadar önemli bir şey. Ki çoğu yazımı ortalama 50-100 kişi okuyor ve bir şekilde kendimi okuyan kişilere açmak bana kendimi iyi hissettiriyor.
Hani isterim ki sizler de iyi değilseniz benimle iletişim kurabilirsiniz, belki yaralarımızı beraber sararız ne bileyim. :)
ah bu insanlar :)
YanıtlaSil