Selam nabersiniz? umarım iyisinizdir ben iyiyim idare ediyorum diyeyim daha doğrusu. Canım çok sıkıldı ve sohbet yazısı oluşturayım dedim. Hatta bunu ilk yazı şeklinde başlatıp belirli bir sırayla bazı günlerde -CANIM İSTEDİĞİNDE YANİ- #gelinsohbetedelim başlığı altında içimi de dökerek belki de yazıyı okuyup kendini açmak isteyenleri de dinleyerek sohbet etmiş olacağım. Çok uzun olmayacak zaten kısa ve öz:) Sohbet #1 Giriş faslını da yaptıktan sonra bahsedeyim biraz şu aralar neler yapıyorum. İlk olarak mezun olduğumu belirtmek isterim. Pdr ' yi bitirdim ve artık 4 yıllık üniversite hayatımı tamamlamış oldum. Kepimi de attım rahatladım açıkçası:)))) Tabii biraz burukluk da var içimde artık öğrenci olmamak, sevdiğin insanlardan uzağa gitmek. Mersin'de üniversiteyi okuduğum için ve çoğu sevdiğim arkadaşlarımla da başka şehirlerde yaşadığım için ayrı kaldık tabii. Telefondan iletişimdeyiz sürekli ama yüz yüze olduğu keyfini vermiyor hak verirsiniz ki. Bu açıdan biraz burukl
Ne kadar güzel bir ifade öyle değil mi? KOŞULSUZ KABUL VE KOŞULSUZ SAYGI... Az kelimeler ama ne çok şey anlatıp hissettiriyor insana.
Burda teorik terimlere hiç girmeyeceğim eskiden olsa teoriğin teoriğine girer öğretmen gibi açıklardım bir şeyleri ama kelimeler çok açık ve net aslında.
Şu dönemde bu dönemde değil her dönemde insanlarda olması gereken en önemli nitelikler. Ki bencesi sencesi yok böyle bir durumun meli malısı var. İnsan yargılanmadığı, eleştirilere zalimce maruz kalmadığı, onu anlayan, dinleyen, destek olan, yanında olunca kendisi olabildiği, aklında şüphelerin olmadığı kimselere ihtiyaç duyuyor. Kim duymaz ki?
.jpeg)
Dün en yakınım diye nitelendirdiğim 2 yakın arkadaşım tarafından resmen içlerinde beni kabullenmediklerini ya da kabullenirken zorlandığını söyledikleri ifadelere maruz kaldım. HAYATIMIN EN KÖTÜ DÖNEMİNDEYİM her anlamda. Böyle zamanlarda insan daha çok yanında olacak birini arıyor ama onlar bu noktada beni itmek için konuştular ve inanın o kadar bağlıydık ki birbirimize ne olduda bu sadakatsizlik zinciri kırıldı ne oldu da bunlar konuşuldu çok garip. Resmen karşımda 8 yıldır tanıdığım insanlar yokta beni başkalarından duyan ya da kendi içlerinde asan kesen iki insan vardı. Biliyorum bu olaydan da çok şey öğreneceğim ama kurt gerçekten kışı geçiriyor fakat yediği ayazı unutmuyor. Bakıyorum çevreme resmen kimse kalmamış.
Önce kendime batırıyorum iğneyi ve diyorum ki değer vermekten, koşulsuz sevgi ve saygıdan başka hiçbir şey yapmadım. Konuşulan konu da benim kendi hayatımı ilgilendiren bir durum olduğu halde onlar içerledi bu duruma onu görmüş oldum. Beni o çirkin önyargılarıyla yargıladıklarını gördüm. Beni hayatları pahasına ne olursa olsun sevecek arkadaşlar değil de hayatlarına biri girdiğinde o sevgi ve sadakat zincirini kıracak iki insan olduğunu ve beni bir köşede olursa olur olmazsa olmaz gibi tuttuklarını gördüm.
ONLARIN İÇİNDE ONLARIN HAYATINDA YERİM OLMADIĞINI ÖĞRENDİM. BENİ KABUL ETMEDİLER KENDİ HAYATLARINA. :(((
Ben de istenmediğim yerde durmadım. Nasıl durabilirdim ki, nasıl kalabilirdim. Bana davranış şekillerini lütuf olarak gören, beni içlerinde yargılayan, beni bu konuda anlamak yerine çirkince eleştiren insanların yanında. Dün bir arkadaşım söyledi:
"Sevgi her şey için yeterli bir şey değil, bazen yetmiyor." Gerçekten öyleymiş bunu yaşayarak öğrendim teorikte değil.
Erich Fromm diyor ki; "Gerçek sevginin bileşenleri; ilgi, sorumluluk, saygı ve sevgidir." Bakar mısınız şu inceliğe gerçek sevginin içinde bile sevgi var ama yetiyor mu, ben de yetmedi arkadaşlarım. Biz de ilgi, sorumluluk ve en önemlisi de saygı kalmamıştı, 3 yanlış 1 doğruyu götürdü tabiri caizse.
Keşke hiç yaşanammış olsaydı bu durum, keşke .... Fakat bazı şeylerin önüne geçemiyor insan. Yaşanacağı varsa yaşanıyor kimi zaman iyi kimi zaman da saygısızca. Saygısızlık sadece bağırmak, küfretmek gibi somut ve doğrudan değil. Bir insanı hele ki yıllardır hassas olduğunu neye kırılıp kırılmayacağını bildiğin bir insanı kırmakta saygısızlıktır. Ne ara bu kadar zalim olundu.
Düşünsenize konu konuşuluyor ve sizler "ya bu konuyu kapatalım, konuşmak istemiyorum" dedikçe hala üstüne basarak kendi empoze etmek istedikleri şeyleri manipülatif yollarla etmeye çalışıyorlar. Bir tarafta yakın arkadaşım dediğiniz sayıp sevdiğiniz insanlar, bir tarafta benliğinize, kendinize karşı zorlanılan bir kabullenme ve değersizlik.
KOŞULSUZ SAYGI VE SEVGİ İŞTE BÖYLECE YIKILMIŞ OLDU.
Üzücü, çok ama çok üzücü... Ben her şeyden önce kendim için kendime yakışanı yaptım. Kendi değerimi bilerek kendim için onlardan uzaklaşmam gerekiyordu. Eğer onlarla devam edecek bir ilişki yürütseydim ben kendimden vazgeçmiş olacaktım. Bu da benim kendime yapacağım en kötü şey olurdu. Düşünsenize siz kendinize şefkat göstermiyorsunuz, kendinize değer ve saygı vermiyorsunuz karşıdakiler bunu nasıl yapar. Sınırlarımı belirlemem gerektiğini fark ettim bu noktada ve kendime yaptığım en büyük iyiliklerden biri oldu.
Kimsenin sizin kendinize olan değerinize, sevginize, saygınıza olan tutumunuzun yitirmesine izin vermeyin. Ben evet şu an çok ciddi üzülüyorum ama hayatımdan gittiklerinden ziyade bunları onlardan duyduğum için üzülüyorum fakat kendime saygım ve sevgimden kendimi kabulümden mütevellit de inanın mutluyum. Çünkü formül çok basit arkadaşlar;
KOŞULSUZ SAYGI VE SEVGİ EŞİTTİR KOŞULSUZ KABUL ....
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınızı ve isteklerinizi buradan bildirebilirsiniz.