Düşünüyorum da neden bazen bizler bir girdabın içinde sürekli dolanıp duruyoruz. Neden bizlere iyi gelmeyen şeylerle yaşamaya diretiyoruz kendimizi. Kazancımız ne belki de bunca kayıp varken... Batmak üzere veya batan bir gemideyiz. Gemi suların sığlarına doğru gidiyor ama sırf o gemide yaşadık, anılarımız var ve emek verdik diye gemiyi bırakamıyoruz. Oysa ki gemi battı ve sen içinde batanla birlikte onu bırakman gerektiğinin farkında olarak ayrılmıyorsun ondan. Evet konunun gemiyle ve batmasıyla bir alakası yok. Konu sensin konu benim. Konu bizim vazgeçmediklerimiz, alışkanlıklarımız, kendimizi belki de hiçe sayarak önümüze koyduklarımız ve kaybolduklarımız. Kendimden yola çıkarakta bu yazıda kısaca buna değinmek istiyorum. Çok seviyorum, çok değer veriyorum ve evet çok EMEK verdim. ama sonuç bana iyi gelmiyor ve başka bir sonuç bırakamıyorum. Farkında mısın iki türlüsü de sadece bana zarar veriyor. Acı olan da bu farkında olmak. Bazen farkında olmak olan şeyden daha ...
Mükemmelliyetçilik aslında birçoğumuza göre her şeyde en iyi olmamız olarak tanımlanır.Bana kalırsa da bu tanımdan pek bir farkı yoktur.Fakat ekleyeceğim örneklendireceğim birçok durum var.Mesela ben de mükemmeliyetçiliğe ek olarak şu gibi durumlar söz konusu;
Mükemmelliyetçilik aslında her konuda kendimizi iyi hissetmenin yanı sıra her konuda tam olduğumuzu bir bakıma başkalarından farklı olduğumuzu göstermektir. İşin detayına inersem bir tür ego durumu söz konusu olabilir.Bu tür insanlarda her şeyi en iyi kendisinin yaptığı ve yapacağı durumların söz konusu olduğu,kendilerinin bir nevi bulunmaz hint kumaşı olduğu ya da bulunduklarında üstten davranan bir imaj sergileme durumları söz konusudur.Aslında bu mükemmelliyetçi olmayı insanlar birbirine kazandırmaz, insan bunu kendisi öyleymişçesine hissettirir. Yani egosunu tatmin etme durumuna gelir konu.
Mükemmel kelimesi başkasına söylendiğinde herkesin hoşuna giden bir cümle olur çünkü insanlar bunu duymaya bayılır hatta bazen de ihtiyaçları vardır.Hepimiz bir konuda belki her konuda mükemmel olmak istiyoruz bana kalırsa ben de isterim neden istemeyeyim ki sonuçta insanlar bayıla bayıla bize hayran kalırlar diye düşünüyoruz.Aslında bir süre sonra fark ediyoruz ki kendimize hayran tek kişi kendimiziz.Asıl sorun da burada başlıyor, bu belki bir kişilik bozukluğu mudur? yoksa tatmin etme çabası mıdır kendimizi ? bilemeyiz ama kişi az çok kendini tanırsa ki böyle bir durumdaki insanlar söz konusu kendileri olduğunda laf bile dedirtmez, bazı durumlarda tehlike arz edebilmektedir.
Peki gerçekten böyle bir şey var mıdır ? yoksa insanlar mı bu durumu kendilerince yaratır ve böyle bir şey ortaya çıkarırlar.Açıkçası bu sorduğum sorunun cevabını ben de veremiyorum:) Sadece biraz kendimden örnek vererek bu konuda nasıl bir kişiliğe sahibim onu belirtmek istiyorum . Ben başarıyı çok seven bir insanım az çok her konuda başarılı olmam gerektiğini düşünürüm. Bunun yanlış bir düşünce olduğunu da biliyorum böylede açık sözlüyüm.😊 Fakat hala bu isteğimden vazgeçebilmiş değilim.Ama baktığım zaman bir ego manyağı insan da değilim sadece böyle bir yöne sahibim zararları oldu mu bana ? Cevap veriyorum hiçbir zaman olmadı ama faydasını her alanda yaşadım.İşte buda bende bir mükemmeliyetçilik gibi bir durum oluşturdu ama mükemmeliyetçilik dozunda olarak benim prensibim haline geldi . "Ve unutmayın başarı en büyük intikamdır". Şu an ne alaka bilmiyorum ama belirtmek istedim genede.😄
İnsanlar eğer kendilerini eleştirebiliyorsa "bak ne kadar özgüvenli , kendisiyle barışık" diyebiliyorsak bazı konularda da kendilerini övüyorlarsa "ne kadar egoist" cümlesini kuruyoruz. Bence bu ikinci dediğim örnek için yanlış yapıyoruz çünkü bir insan eğer kendini gömdüğünde özgüvenli ama övdüğünde egoistlik yapıyorsa ve bu sözleri işitiyorsanız hiç kusura bakmayın karşıdaki kişide bir hinlik vardır. Buda benden size ufak bir not:))) Bana kalırsa bir kişi kendini övüyorsa ki buda dozunda olmalıdır her şey tadında güzel o kişi hak ediyordur. Yok canım kendimizi gömdüğümüzde bizden iyisi yok ama övdüğümüzde egoistiz.Böyle bir dünya tabii kide böyle bir şey yok !
Şimdi durumu biraz toparlayacak olursam son olarak şu sözlerle bu durumu ifade edebilirim .Bana göre mükemmelliyetçilik vardır ama şu şekilde vardır insanlar bunu kendilerince hissettirerek ortaya çıkarırlar ve böyle bir kavram doğar. Aslında olan bir kavramı kendilerine yakıştırmazlar yakıştırdığı kavramı zamanla varmış gibi göstermeye devam ederler.
Şimdilik bu konudaki düşüncelerim bu şekilde bir sonraki konu ve yayın bloğumda görüşmek üzere 😊
Alihan Alkurt
Mükemmelliyetçilik aslında her konuda kendimizi iyi hissetmenin yanı sıra her konuda tam olduğumuzu bir bakıma başkalarından farklı olduğumuzu göstermektir. İşin detayına inersem bir tür ego durumu söz konusu olabilir.Bu tür insanlarda her şeyi en iyi kendisinin yaptığı ve yapacağı durumların söz konusu olduğu,kendilerinin bir nevi bulunmaz hint kumaşı olduğu ya da bulunduklarında üstten davranan bir imaj sergileme durumları söz konusudur.Aslında bu mükemmelliyetçi olmayı insanlar birbirine kazandırmaz, insan bunu kendisi öyleymişçesine hissettirir. Yani egosunu tatmin etme durumuna gelir konu.
Mükemmel kelimesi başkasına söylendiğinde herkesin hoşuna giden bir cümle olur çünkü insanlar bunu duymaya bayılır hatta bazen de ihtiyaçları vardır.Hepimiz bir konuda belki her konuda mükemmel olmak istiyoruz bana kalırsa ben de isterim neden istemeyeyim ki sonuçta insanlar bayıla bayıla bize hayran kalırlar diye düşünüyoruz.Aslında bir süre sonra fark ediyoruz ki kendimize hayran tek kişi kendimiziz.Asıl sorun da burada başlıyor, bu belki bir kişilik bozukluğu mudur? yoksa tatmin etme çabası mıdır kendimizi ? bilemeyiz ama kişi az çok kendini tanırsa ki böyle bir durumdaki insanlar söz konusu kendileri olduğunda laf bile dedirtmez, bazı durumlarda tehlike arz edebilmektedir.
Peki gerçekten böyle bir şey var mıdır ? yoksa insanlar mı bu durumu kendilerince yaratır ve böyle bir şey ortaya çıkarırlar.Açıkçası bu sorduğum sorunun cevabını ben de veremiyorum:) Sadece biraz kendimden örnek vererek bu konuda nasıl bir kişiliğe sahibim onu belirtmek istiyorum . Ben başarıyı çok seven bir insanım az çok her konuda başarılı olmam gerektiğini düşünürüm. Bunun yanlış bir düşünce olduğunu da biliyorum böylede açık sözlüyüm.😊 Fakat hala bu isteğimden vazgeçebilmiş değilim.Ama baktığım zaman bir ego manyağı insan da değilim sadece böyle bir yöne sahibim zararları oldu mu bana ? Cevap veriyorum hiçbir zaman olmadı ama faydasını her alanda yaşadım.İşte buda bende bir mükemmeliyetçilik gibi bir durum oluşturdu ama mükemmeliyetçilik dozunda olarak benim prensibim haline geldi . "Ve unutmayın başarı en büyük intikamdır". Şu an ne alaka bilmiyorum ama belirtmek istedim genede.😄
İnsanlar eğer kendilerini eleştirebiliyorsa "bak ne kadar özgüvenli , kendisiyle barışık" diyebiliyorsak bazı konularda da kendilerini övüyorlarsa "ne kadar egoist" cümlesini kuruyoruz. Bence bu ikinci dediğim örnek için yanlış yapıyoruz çünkü bir insan eğer kendini gömdüğünde özgüvenli ama övdüğünde egoistlik yapıyorsa ve bu sözleri işitiyorsanız hiç kusura bakmayın karşıdaki kişide bir hinlik vardır. Buda benden size ufak bir not:))) Bana kalırsa bir kişi kendini övüyorsa ki buda dozunda olmalıdır her şey tadında güzel o kişi hak ediyordur. Yok canım kendimizi gömdüğümüzde bizden iyisi yok ama övdüğümüzde egoistiz.Böyle bir dünya tabii kide böyle bir şey yok !
Şimdi durumu biraz toparlayacak olursam son olarak şu sözlerle bu durumu ifade edebilirim .Bana göre mükemmelliyetçilik vardır ama şu şekilde vardır insanlar bunu kendilerince hissettirerek ortaya çıkarırlar ve böyle bir kavram doğar. Aslında olan bir kavramı kendilerine yakıştırmazlar yakıştırdığı kavramı zamanla varmış gibi göstermeye devam ederler.
Şimdilik bu konudaki düşüncelerim bu şekilde bir sonraki konu ve yayın bloğumda görüşmek üzere 😊
Alihan Alkurt
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınızı ve isteklerinizi buradan bildirebilirsiniz.