Düşünüyorum da neden bazen bizler bir girdabın içinde sürekli dolanıp duruyoruz. Neden bizlere iyi gelmeyen şeylerle yaşamaya diretiyoruz kendimizi. Kazancımız ne belki de bunca kayıp varken... Batmak üzere veya batan bir gemideyiz. Gemi suların sığlarına doğru gidiyor ama sırf o gemide yaşadık, anılarımız var ve emek verdik diye gemiyi bırakamıyoruz. Oysa ki gemi battı ve sen içinde batanla birlikte onu bırakman gerektiğinin farkında olarak ayrılmıyorsun ondan. Evet konunun gemiyle ve batmasıyla bir alakası yok. Konu sensin konu benim. Konu bizim vazgeçmediklerimiz, alışkanlıklarımız, kendimizi belki de hiçe sayarak önümüze koyduklarımız ve kaybolduklarımız. Kendimden yola çıkarakta bu yazıda kısaca buna değinmek istiyorum. Çok seviyorum, çok değer veriyorum ve evet çok EMEK verdim. ama sonuç bana iyi gelmiyor ve başka bir sonuç bırakamıyorum. Farkında mısın iki türlüsü de sadece bana zarar veriyor. Acı olan da bu farkında olmak. Bazen farkında olmak olan şeyden daha ...
Öncelikle çocukluk bilirsiniz ki gelişimlerimizi, yeteneklerimizi her zaman keşfetme merakı içinde olduğumuz bir dönemdir.Bu dönem de işte değişik materyallere dokunmak olsun bazı koordine gelişimi zeka gelişimi gibi faaliyetlerde hızlı bir gelişim göstergesi içindeyiz. Bazı çocuklar bu konuda gelişimini geç tamamlarken bazı çocuklar daha erken bazıları ise tam döneminde bu gelişim aşamalarını tamamlamaktadır.Biz bunları yaparken ailelerimizin anne ve babalarımızın tutumlarıda aslında bizim gelişimimizde bir nebze olsun etkisi olduğunu düşünüyorum.Şöyle ki;
Bizler çocukluk dönemlerimizde çok hoplayan zıplayan ordan oraya giden bir dönemdeyiz. Anneler, babalar bu dönemde zanneder ki çocukları yaramazlık peşinde koşuyor,hiç durmuyor veyahut da ne yaramaz çocuksun sen diye söyleniyorlar ama bilmiyorlar ki çocuklar aslında yaramaz oldukları için değil çevresini tanımayı,keşfetmeyi bunu kendi hareketlerinde yansıtmayı o heyecan ve merak duygusunu yatıştırma isteği her çocukta vardır ve bunu ortaya bu şekilde bir tavır sergileyerek gösteriyorlar. Anne o çocuğu engellediğinde ki bu çok yanlış bir şey çocuk açısından çünkü gelişim merak ve heyecan duygusu bir çocukta asla yatıştırılmamalı daha doğrusu engellenecek bir biçimde müdahale edilmemelidir,çocuk gelişimini tam olarak tamamlamamaktadır. Ebeveynlerin bu konuda biraz daha hassas olmaları öngörülmekte olamalıdır benim açımdan. Şimdi bu gelişimin çocuklar üzerindeki sağlığına değinmek istiyorum;
İlk olarak faydaları göz önüne alındığında çocuklar gelişimlerini tamamlayarak bir sonraki dönemde daha sağlıklı ve zeka gelişimlerine de katkısı olacak bir döneme rahat giriş yapmaktadırlar. Daha sonrasında çocuklar kendi özgüvenlerini kazanırlar ki bu her dönemde çok önemli olan bir durumdur çünkü çocuk ileride özgüven problemleri yaşadığında stres ve endişe gibi durumlar yaşayıp hayatının diğer alanlarında sıkıntılı olaylarla karşılaşacaktır diye düşünüyorum.
Ardından çocukluk dönemi zeka psikomotor aktivitelerin çokça kendini gösterdiği bir dönemdir .Bu dönemde çocuklar zeka gelişimlerini doğru ve kısıtlanmayacak şekilde tamamlar ve daha olaylara geniş açıdan düşünen bir ufka sahip olurlar öte yandan el becerileri gibi durumları da gelişmiş olur.En önemli hususlardan bir taneside kendilerini çevresini keşfederler kendi benliklerinin farkına varırlar fark edilir ki çocuklar bazı durumlarda ben daha iyiyim yarışına girerler, bu o durumda kendi oldukları konumun iyi olduğunu ve kendilerini keşfettiğinin göstergesi olduğuna işarettir. Çevresin deki faktörleri hangilerinin onlara yarar hangi şeylerin ise onlara zarar durumda olduğunu işte hareketlilik ve merak duygusu sayesinde geliştirmiş olurlar.
Bu konuda yukarıda belirttiğim gibi bir düşünceye sahip oldum zamanla ve neler öğrenicem bu konuda ben de merak ediyorum daha sonrasında ise bunları gene blog sayfamda paylaşmayı düşünüyorum şimdilik blog yazım bu kadar bir sonraki blog yayın yazıma dek hoşçakalın :)
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınızı ve isteklerinizi buradan bildirebilirsiniz.