BEN KİMİM ? NASIL BİR AİLEM, HAYATIM VE ARKADAŞLARIM VAR ?

 

Herkese merhaba. Blog sayfama hoş geldiniz. :) Bugün ilk defa kendi hakkımda bir blog yazısı yazdım. Normalde hep tecrübelerim hakkında yazı yazarken ufakta olsa bahsederdim bazı şeylerimden fakat bu yazı tamamen ben odaklı olduğu için yazarken hem gerildim hem de heyecanlandım açıkçası. Ki bu yazıyı aslında 50. yazıya özel yazmak istiyordum fakat 45. yazıya kısmet oldu. Bir söyleyince de böyle dile kolay geliyor 45 yazı, içerik, konu hani aslında kolay gibi dursada gerçekten böyle bir işe giriştiğinizde ne kadar zor olduğunu anlıyorsunuz. Ufaktan o zaman yavaş yavaş kendi hayatıma bir giriş yapayım. Ve bu arada beni tanıyanlar okursa bu yazıyı sesimden kendim anlatıyormuşum sanki karşınızdaymışım gibi okursanız bence daha güzel olacaktır.

Ben Alihan. Yaşam Atölyesi blog sayfasının yazarıyım böyle deyince de bir tuhaf oldu, bir havalı oldu daha doğrusu. Ama öyle yani bir blog yazarıyım şu an da. Baktığımızda bir blogum var ve çeşitli konularda kendime has ve kendi kalemimden kendi düşüncemden çıkan  güzel içerikler, yazılar yayınlıyorum daha doğrusu yayınlamaya çalışıyorum. Neyse devam edelim. :) 19 yaşındayım.  İstanbul'da doğdum. Kayseri de yaşıyorum. Mersin Üniversitesi Pdr bölümü öğrencisiyim. Bölümümü seviyorum severek okuduğum en azından okumaya çalıştığım bir bölüm. :) Normalde Hukuk bölümünü okumayı çok istemiştim ama kısmetimde yokmuş demek ki ve hayat beni bu konuma getirdi ki asla şikayet ettiğim bir konum değil. Çünkü gene ben benim ve olmak istediğim 2. planım arasında olan bir yerdeyim. Hukuk istemem deki en büyük sebepte gerçekten ama gerçekten ben böyle havalı işte ultra güzel bir bölüm hani adı şanı var diye istemedim hiçbir zaman. Her zaman aile yapımdan dolayı ve biraz da dünyanın adalet yapısını kendi içimde sorgulamaya başladığımdan bu yana istemiştim. Dediğim gibi yiyecek ekmeğim benim eğitimci olmaktan geçiyorsa ki en kutsal meslektir eğitimci olmak olduğum yeri de kendi adıma zirveye çıkaracak kadar en iyisi olmaya çalışırım bunun içinde çalışacağım. Bu arada aile yapım demişken tabi ki bu yazı "Ben Kimim" adlı bir yazı ve kendimi sizlere anlatıyorum ona da ufak bir değinelim;

Ben annesi ev hanımı babası memur olan bir ailenin çocuğuyum. Aile yapım çok huzurlu bir yapı olmamakla birlikte her zaman gurur duyduğum ve gene olsa gene böyle bir ailenin çocuğu, üyesi olmak isterdim diyebileceğim bir aile. Çünkü başta hepimizin olduğu gibi çok fedakar ve beni buraya kadar getirmiş hala ilerletmeye çalışan fedakar bir annem var. Hep ben de yeri ayrı oldu. Hani erkek çocuklarının kahramanı çoğu zaman babaları olur ya benim aslında hep kahramanım, kurtarıcım annem oldu. Çünkü annem hep yanımdaydı. Yani babam olmadığında o yanımdaydı babam olduğunda gene o yanımdaydı yani kendimi bildim bileli hep annem benim yanımdaydı. Çocuklar hep babalarını bir çınar ağacı timsali görürlerdi ya benim hep çınar ağacım annemdi. He diyeceksiniz ki baban bu hikayede nerede?  Babam bu hikayede hep kendini başrole katmak isteyen fakat bunu isterken yapamayan bir insandı. Yani aslında hiç yanımdaymış gibi gözükmese de o da kendi çapında hep yanımdaydı. Ama dedim ya ANNEMİN yeri benim için hep bambaşka oldu. Onun hayat hikayesi ve hala vermiş olduğu yaşam mücadelesi hep bana örnek oldu. Çünkü aslında benim "Superwomanimdi" :) Biraz duygulandım ama neyse toparlayalım. Hep de öyle olmaya devam edecek. Aslında benim ailemde hep başrolde olan kadınlardı. Teyzem, anneannem, annem vesayre. Hep yanımda olan onlardı. Bu arada çocukluğuma kısaca inersem çok ama çok eğlendiğim ve gerçekten fazlasıyla çocukluğumu yaşadığım bir zaman dilimiydi çocukluğum. Yani genel açıdan çok güzel bir çocukluğum vardı. Ama şöyle bir şey vardı ki babamın mesleğinden ötürü çok okul ve şehir değiştirmek zorunda kalırdım. Pek çok şehir ve farklı insanlar gördüm her yerden bir şeyler katmaya çalıştım kendime. Bazen zor olsa da uyun sağlamak o zaman için. Şimdi baktığımda bu bile bana bir yarar sağlamış aslında çünkü değişim ortamlara adapte olma durumum belki de birçok kişiye nazaran daha hızlı oluyordu. Ve baktığımda  hala minik bir Alihan görüyorum kendimde o çocuksu tarafımı kaybetmekte hiç istemiyorum.

Çevremde beni tanıyan veya tanımayan uzaktan gören, sesimi duyan insanlar hep bir kibar çıtkırıldım olduğumu düşünürlerdi. Ha yanlış değil hep kibardım, insanlara iyi davranmaya çalışırım ve tabi ki duygusaldım. Ama bilmiyorlardı ki hep çok güçlüydüm hiçbir zaman arkamdan ya da yüzüme denen kendileri gibi iğrenç ve fesat düşüncelerine hiçbir zaman aldırış etmezdim. Başta ederdim  ama o başı geçeli en az bir 10 sene oldu. İsterlerse orduyla gelsinler. Dünya üzerlerine gidiyormuş gibi tepki alırlardı. Bizim ailede hep öyleydi ama. Aslında doğulu bir ailenin çocuğuyum ve ailemdeki erkek figürleri de hep çok iyi insanlardı fakat bizim ailede hep yıkılan erkekler onları toparlayan kadınlardı her zaman düşen erkekler onları tekrar kaldıran kadınlardı, kafası yere eğildiğinde dik yürümesini öğreten gene kadınlardı yani benim ailemde kahramanlar hep kadınlardı. Kurtardıkları da hep erkekler. Yani şunu da görmüş oldum bir yerde kibar bir erkeğim diye çabuk yorulurum ve pes ederim gibi duruyordu ama ailemde erkeklerin bana öğrettiği şeylerden biriside şuydu ki istersen as istersen kes elinde tesbih ağzında sigara ayakta durman gereken bir rol imajı vermiyordu bana çünkü görüyordum hep yıkılan onlardı beni oldurmaya çalıştıkları şey dışarıdan güçlü ama içeriden yenik bir erkek gibi durmamı istemeleriydi. Ama ben dışarıdan pek çok hem cinsime göre bazen onların söylemiyle çok çıtkırıldım dursam da şundan çok emindim ki içeriden aralarında en güçlüsü bendim. Her pes ettiğimde kendi kendimi ayağa kaldırdım her umutsuzluğa düştüğümde kendi umudumu yeniden yeşerttim. Bazen kaybettiğimde kayıplarımdan kazançlar çıkardım kendime. Umarım da hep böyle olurum. ÇÜNKÜ BEN BUYUM :) Adam gibi adam insan gibi de insanım. Kimilerine onlar gibi hödük kaba saba olmadığım veya tek konuştuğum iğrençlik olmadığı için batsam da.

Ha düşüşlerimde hep mi kendi kendimi ayağa kaldırdım hayır tabi ki çünkü ailem zaten hep vardı onlar benim düşündüğümde toparlayıcı gücümdü. Ama aile gibi olan kız arkadaşlarım vardı bakın gene kız gene kadın. Çünkü ben hep böyleyim diye erkek arkadaşlarım beni iterdi çekmeye çalıştıklarında ise bana hiç samimi gelmezdi çünkü bilirim ne anlamda beni aralarına aldıklarını ya dalga geçmek ya da işleri düşmek gibi şeylerdi. Tabi ki erkek arkadaşlarım var ki çok sevdiğim var hepsi de samimiyetlerine çok güvendiğim pırlanta gibi insanlar. Ama benim ilk yola başladığım kız arkadaşlarım oldu. Onlar daima ellerinden geldiklerince yanlarımda oldular. Kız erkek tüm arkadaşlarımı da yanımda oldukları için destek oldukları için bir kez daha teşekkür ediyorum tabi ki. Ve onları çok seviyorum. Aslında bakıldığında geniş gibi görünüyor çevrem çünkü herkes yanımda herkes arkadaşım herkes beni seviyor gibi dursa da bunun gerçeklerine inandıklarımı, hissettiklerimi farz edersem küçük, minyon bir çevrem var ve bundan çok mutluyum. Hep söylediğim bir şey var herkes herkesle ama ben sevdiklerimleyim. 

Çevremdeki arkadaşlarım hepsi ayrı ayrı kaliteli ve çok özel insanlar. Birçoğu da benim gibi aslında samimi ve inançlı, hayatta kalmak için savaşan. Hepsi bir gök kuşağının apayrı rengi. Düşünceli ve tam olması gereken kıvamda. Ben istediğim için değil onlar öyle oldukları için bana göre tam kıvamında zaten. Hepsiyle her şeyi konuşabilirim her konuda tartışabilirim. Kafa yapımı uymasa da uydurabilirim. Çünkü dedim ya onları çok seviyorum. Hepsinin bana kazandırdığı ayrı ayrı şeyler var bir selamlaştığımdan tutunda en samimi olduğuma kadar. Arkadaşlıklara çok değer verdim hep hala çok değer veririm. Kimisinden gördüğüm değerin kat katını alsam da kiminden eksik gördüm o değeri ama o değeri eksik gösterenler de aynı karşılığı aldılar bir yerden sonra ya da belki de karşıdaki insan bize olduğu kadar değer veriyordu da ben mi benim ona verdiğim kadarını versin istiyordum tartışılır. Her zaman bir insan da aradığım ilk şey samimiyet ve candan olmaktı bir de kendisi gibi olmasıydı tabi ama bunu zamanla tanıdıkça anlıyordum. O zaman da ona göre davranıyordum. Bu arada bu arkadaş kategorisinde benim hem Kayseri hem Mersin kapsamlı yani tanıdığım tüm güzel insanlar.

Hayatta hep kolay şeyleri severdim fakat o kadar çok zorlukla karşılaştığım için bünye alışınca vazgeçemiyorsun zorluk beni istesem de istemesem de çekmeye başladı. Ve zorlukları hatta imkansızlıkları istemeye başladım. :) Ama her zaman ki gibi neyi çok istiyorsak ve seviyorsak o bizden kaçtı. :) Ama olsun peşini bırakmayalım bazen bırakalım en azından. Ha bu arada en sevdiğim renk sarı hatta sapsarı. Tam bir Harry Potter Manyağıyım hatta delisiyim filmleri, okuduğum serideki kitapları, anı olarak aldığım eşyaları vesayre hep değerlidir benim için. Bu arada en değerli anılarım hatta tekrar olsun tekrar yaşarım dediklerim lise yıllarındaki anılarım tabi ilk iki yılını atmak şartıyla. 😄

Kendi işlerimi hep kendim halledeyim isterim. Mümkün olduğunca kendi işimi başkasının yapmasına izin vermem. Haksızlıklara karşı gelen ve sesimi her zaman özgürce duyurabileceğim bir yapım var. Şiddete tamamen karşıyım tartışma vesayre şeylerimi hep konuşarak halletmeye çalışan birisiyim. Biraz takıntılı olduğum söylenir. Doğru da söylenir. Bazı şeylere taktım mı bırakmam peşini ille de o şey olacak. İnatçıyım biri zorla beyaz renge beyaz diyeceksin derse onun dışında her şeyi söylerim o derece. Biraz törpüledim ama çok etkili olduğu söylenemez. Her zaman usulünce açık sözlü olmaktan yanayım kimseyi kırmadan ve üzmeden olumlu ya da olumsuz şeyleri söylerim. Bilin ki arkanızdan konuşuyorsam o konuştuğum şeyi mutlaka zamanında bir yerlerde yüzünüze söylemişimdir. O yüzden ona durum değerlendirilmesi denir dedikodu değil diyerek yırtayım ya da öyle zannedeyim ben. :) Yardım etmeyi elimden geldiğince takatim olduğunca severim ve yapmaya çalışırım. En sevmediğim huylarımdan birisi. Bir diğeri de çok fazla "hayır" kelimesini kullanamam illa ki o kelimeyi biraz Alihanca kendi dilimde süsleyerek gene uygun bir dille söylerim. Kinci bir insan değilim ama bana kin tutan insana ben de kin tutarım. Sonra bu kadar iyi ve kibar birisi nasıl böyle olur derler ?  Kısacası ben de  melek değilim arkadaşlar insanım. :) En sevmediğim insan tipi ne yapmak istediğini bilmeyen, işi düşünce yanıma gelen ya da arayıp soran insan tipidir. Yani beni bana değersiz hissettirmeye çalışan insandır. Bunu belki istemeyeerek yapıyordur ama yapmamalı. Birçok hayalim var aslında hepsi bence birbirinden klişe belki ama çok güzeller umarım bir gün gerçekleştirmek dileğiyle diyorum kendi kendime. Aslında bahsetmeyi çok istiyorum ama o kadar çok ki belki sıkılırsınız ya da ben sıkılırım. Bence bunun için hayallerim konulu bir blog yazısı adı altında yazmam çok daha verimli olabilir hatta öyle yapayım evet bir sonraki yazı konumuz da bu olsun, hayallerim ve hedeflerim. Ama birinden bahsedersem şunu yapmayı çok istiyorum umarım gidebildiğim kadar çok fazla ülke ve şehire giderim hatta gideceğim ya yapacağım yani bunu. :) Yani benimde hayatım bu şekilde bunlardan ibaret kısa ve öz olmak gerekirse yaşıyorum okul, ev, dersler, arkadaşlar derken ilerleyen fena da olmayan bir hayatım var.

Ve evet geldik bana göre bu güzel yazının sonuna. Kendimden bahsetmek aslında hep tedirgin olduğum şeylerden birisidir. Ama bu bahsettiklerim bence çok detaylı olmamakla birlikte en azından az çok tanımanız amaçlı hoş bir yazı oldu. Çok kararsızım hala bu yazıyı yayınlamakta çünkü kendimden en azından bu kadar yüzeysel bile olsa bahsetmeyi pek sevmem ama okuyorsanız bilin ki zaten yayındadır. :) Yani o kadar yazı yazdım ama beni hem geren hem de heyecanlandıran bunu tap olarak yaşatan yazı bu oldu. Çünkü ben aslında burada tek başıma yazıyor gibi değilde karşımda bir topluluğa konuşuyor gibi yazdım. O yüzden yukarıda da söyledim sanki sizinle karşılıklı konuşuyormuşum gibi okuyun diye. Uzun lafın kısası ben buyum. Azımda özümde bu. Hayatımdan çok memnunum ve hepte öyle olacağım. Çünkü çok değerli bir ailem çok değerli arkadaşlarım ve sevdiğim insanlar ve başarmak istediğim, yapmak istediğim hırslarım, inançlarım var. Ve sizin de öyle olsun. Hayat yordu mu yordu biraz, şu gencecik hayatımızda ama dimdik devam yıkılmadık ayaktayız. :D

Kendinize çok iyi bakın, sağlıcakla kalın. Bol bol sarı kalp herkese.

Kaynak

Resim kaynağı: Canva Programı ile oluşturuldu.

By Alihan Alkurt